Bursaspor'da genç oyuncu yönetimi!

Yazıya konu dışı olsa da Ünitimsah’ın Bursaspor dergisi konusunda yaptığı çalışmayı kutlayarak başlamak isterim. Bizim camiamızda yapılan güzel işler genellikle hafife alınan söylemler ya da görmezden gelinen bir tavır ile karşılaşır. Benim naçizane tavsiyem farkındalık oluşturmak adına çok değerli bir iş yapan Ünitimsah mensubu kardeşlerimin camiada var olan bu tavır karşısında heveslerini yitirmemeleri. Bu camianın geleceğisiniz.

Camiada son günlerin en popüler sorunu ise Kubilay Kanatsızkuş. Kubilay üzerinden süregelen ve uzun süredir var olan en önemli konu da altyapıdan çıkan futbolcuların yeterli olup olmadığına dair tartışmalar. Bir başka konu ise sosyal medya kullanımı.

Sosyal medya  kullanımı konusunda hepimiz tecrübe kazanarak hatalarımızı azaltma yoluna gidiyoruz bizim kadar kredisi olmayan grup ise popülerliği üst seviyede olan meslek grupları. Futbolcular bu tanımın belki de tam karşılığı.

Bursaspor Kulübü profesyonel imza attırdığı altyapı oyuncularına bir sosyal medya danışmanı tutmalı ve bu grup ile ilgilenecek bir mentörü göreve getirmelidir.

Taraftarı, başkanı, medyası her unsuruyla altyapı konusunda büyük söylemlerle hareket eden bir camiada altyapı oyuncularının tabir yerindeyse kurtlar sofrasında korunması gerekiyor. Oyuncuların büyük çoğunluğunu herkesin unuttuğu Vakıfköy’den yani şehrin doğusundaki bir coğrafyadan alıp tüm spot ışıklarının altına getirdiğinizde bu oyuncuların hata yapmadan ilerlemesini beklemek büyük haksızlık olur ve bu oyuncular da her baskı hissettiklerinde sosyal medya paylaşımlarıyla hedef haline gelebiliyor.

ALTYAPI OYUNCUSU NEDEN YETERSİZ?

Altyapıdan çıkan oyuncuların teknik yetersizliklerine dair tespitlerin büyük çoğunluğu doğru.

Pozisyon alma, şut tercihleri, koşular, oyun görüşü vb birçok konuda altyapıdan gelen oyuncuların yetersizliği üzerinden söylemler gelişiyor. Bu söylemler konusunda oyuncudan ziyade çalışma metodlarımızın yetersiz olduğunu vurgulayabilirim.

Sporcuların bilimsel olarak ifade etmek gerekirse yüksek performansa ulaşabilmesi için yıllık çalışma sürelerinin 1000 saatin üzerine çıkması gerekliliği akademik platformlarda, makaleler ve kitaplarda altı çizilen temel kıstastır. Futbolda bunun 1200 saat civarında olduğu söylenmektedir. Boş günler ve yıllık dinlenme dönemlerini çıkardığınızda günlük 4 saatlik bir çalışma dilimine denk gelen bir tanım bu.
Bursaspor altyapısında yıllık antrenman saati toplamı ise 580-640 saat aralığında.

Belli yaş sonrası için gerekliliği olan bu tabloya göre Bursaspor altyapısında 20 yaşında A Takımda şans verilen bir oyuncu o seviyeye gelirken senede 600 saat eksik antrenman yapmakta. Seneleri topladığımızda ise Kubilay Kanatsızkuş ya da bir başka altyapı oyuncusu ile Roma’ya giden Cengiz Ünder arasında 20 yaşına geldiklerinde minimum 2400 saat civarında antrenman farkı oluşuyor. Cengiz Ünder 2013te Altınordu yerine Bursaspor altyapısına gelse ve eğitimini burada sürdürseydi Türk futbolunda şuanki durumuna form grafiği anlamında kesinlikle varamayacaktı. Enes Ünal’ın da bir spor programında yurt dışında yaptıkları antrenmanlar sonrası Türkiye’deki durumu eleştiren konuşmalarını yeniden hatırlamanızda fayda var. ‘’Ülkede en iyi yerlerden biri olan Bursaspor altyapısında eğitim aldım ama inanılmaz eksiklerim olduğunu yurt dışına çıktığımda gördüm.’’

Antrenman Bilimi ve Metodları konusunda çağı yakalayamaz, zaman dilimlerini doğru şekilde uygulayamazsak altyapıdan oyuncu çıkarmamız mümkün değil. Enes Ünal yurt dışına transfer olmasaydı Kubilay’ın yerine kendisi oynayacaktı ve bu sistemsiz takımın içerisinde geçen sene Enes Ünal Bursa’da en çok eleştirilen, zaman zaman hakaret edilen ve tabir yerindeyse harcadığımız oyunculardan biri olacaktı. Bir oyuncunun potansiyel yeteneklerini sahaya tam anlamıyla yansıtması için gerekli antrenman saati ve antrenman metodlarını uygulamadıkça bu çocuklardan daha fazlasını beklemeye hakkımız da pek yok.

Bu konudaki temel problem ne peki?

Türkiye’de okullarda var olan ve hiçbir şey için zaman bırakmayan Eğitim Müfredatı.

Ona da sonraki yazımızda değinelim.

Osman Aktaş