Güç Olmadı, "Üç" Oldu!

Her sezon kırılma maçlarından istenen sonucu almak konusunda kötü bir şöhretimiz varBursaspor olarak. Bunu 2009-2010 sezonunda kırıp şampiyon olmuştuk. Bu sezon ligde olmasa da Türkiye Kupası’nda bütün kırılma maçlarını kazandık. Başakşehir ve Gençlerbirliğiengellerini zorlanarak geçmemize rağmen, kupada sonuna kadar gideceğimiz konusunda herkesin inancı tamdı. Hatta hakem hatalarının ayyuka çıktığı sezonda pankartlarla "Bu tiyatroyu bozacağız" diye haykırıyorduk.

 

Bu koşullarda Fenerbahçe ile oynadığımız 2 maç da aslında birbirine çok benziyordu. Kadrolar ve oyun şablonları neredeyse aynıydı. Fenerbahçe orta sahanın ortasında 3 defansif oyuncu yerleştirerek oyunu daraltmayı ve Bursaspor’un pas bağlantılarını kesmeyi planladı ve zaman zamanda bunda başarılı oldu. Bu başarıda Mehmet Topal’ın etkili defansif oyununun da katkısı oldukça yüksek. İsmail Kartal’ı aldatan nokta ilk maçta bireysel becerilerle attığı goller ve şans eseri 1 gol yiyerek maçı bitirmiş olmalarıydı. Orta sahanın ortasını tutup Kadlec’i de Volkan Şen’e yapıştırınca işlerin yolunda gideceğini düşündü. Ancak Volkan ve Bakambu kanat değiştirince tüm planları bozuldu. Bakambu’nun da Fernandao’un geriye gelip pas duvarı olduğu pozisyonlarda içeriye doğru deplase oluşu Kadlec’in ayarını iyice kaçırdı ve Bursaspor Fenerbahçe’nin orta sahasını kanat organizasyonlarıyla deldi. 

 

Maç öncesi gerek ilk maçtaki skor dezavantajını gerek bu sezon hakemlerin bize karşı tutumunu düşündüğümüzde çok "güç" bir maç bizi bekliyordu. İlk dakikalarda takımlar birbirini tartarken bile gol bulmamızın zor olduğunu düşünüyorduk rakibin bu defansif oyununa karşı. Ancak Volkan Şen’in ters kanada geçip golü bulmasıyla hem zaman kazandık hem de rakibin telaşlanmasını sağladık. İkinci yarıya da çok moralli başlayarak telaş yapmadan 2. golü bulduk. Oyuncularımızın sanki gol atacaklarından emin bir şekilde telaşsız oynamaları tam anlamıyla tecrübeli bir takım örneğiydi. 2. golden sonra Fenerbahçe öyle bir şaşkına dönmüştü ki Kadlec’in ikinci sarı kartı görmesi, İsmail Kartal’ın Hasan Ali hamlesi tamamen şaşkınlıktan yapılan saçma hareketlerdi. Bunların üzerine Şamil’in bomboş pozisyonda attığı 3. gol de bu şaşkınlık döneminde gelince bizim için keyifli dakikalar başladı.

 

Bu dakikalarda İsmail Kartal’ın istifaya davet edilmesi, Emenike’nin yuhalanarak oyundan çıkarılması, bana 2010 yılında 2-3 kazandığımız karşılaşmada Daum’un protesto edilmesini ve Guiza’nın yuhalanarak ağlayarak oyundan çıkmasını hatırlattı. 5 yıl sonra yine Kadıköy’de çok güzel bir galibiyetle Fenerbahçe teknik direktörü ve forvetinin sonunu hazırladık. Son söz Aziz Bey’de.

 

Demem o ki, "güç" olacak dedik, ama "üç" oldu. Böyle oynarsak Haziran 3’te kupayı almamız da güç olmaz.