Destek zamanı

Karşınızda futbol oynamak ve oynatmak istemeyen bir rakip ile ona ayak uyduran bir hakem varsa ne kadar çabalasanız da ortaya olumlu bir şey koymanız kolay olmuyor. Cumartesi günü böyle bir ilk yarı izledik Bursa’da.. 45 dakikalık periyotta topun oyunda kalma süresi yalnızca 19 dakikaydı ve bu kadar az süreye rağmen çok net pozisyonlara giren bir Bursaspor vardı sahada. Geçtiğimiz haftanın özgüvenimi yoksa kazanan takımın bozulmaması mı bunda daha fazla etki yaptı bilemiyorum ama oynadığından keyif alan ve aldıran bir takım izlemeye başladık artık. Defans dörtlüsünün önündeki 6 hücum oyuncusunun hepsi golü düşünen yetenekli oyuncular. Hangisinin hangi gün patlayacağı belli olmuyor. Dolayısıyla rakip takımda kime önlem alacağını şaşırıyor tıpkı 2009/2010 sezonu gibi.. Elbette iki maç üst üste kazandık diye şampiyonluk hayalleri kurmamak lazım lig çok uzun bir maraton ve daha henüz keskin dönemeçleri geçmedik ama bu takımı da kimse hafife almasın. Gerek ilk on birdeki futbolcu kalitesi gerekse oynadığımız futbolla ritmimizi bulmaya başladık. Eğer önümüz kesilmezse sezon sonu ilk 4 içinde yerimizi alabiliriz, onun üstü içinse takımın bize çok ihtiyacı var. Unutmayın ki biz sıradan bir taraftar topluluğu değiliz yeri geldiğinde maçı tek başımıza biz kazandık, yine kazanırız. Geçmişimiz böyle maçlarla dolu, geleceğimizde olacak! Hazır üç İstanbul kulübü bocalarken, hazır iyi bir teknik direktörümüz ve iştahlı bir takımımız varken aradan sıyrılmamamız için hiçbir neden yok. Takım sinyali kaşı açılmış, başı sargılı bir defans oyuncusu ile veriyor, bunun da ne anlama geldiğini bilmek için alim olmaya gerek yok, Bursaspor’lu olmak yeter.